Een klein Amerikaantje is geboren!

Een heel gelukkig nieuwjaar allemaal! 

Wij zijn het jaar bijzonder gelukkig begonnen. Dankbaar en gelukkig: op 25 november is onze Anouk geboren. Een klein Amerikaantje! En zoals het hoort als ouders zijnde vinden wij haar allemachtig prachtig! 

De laatste weken voor de bevalling bestond het leven voor mij vooral uit heeeeel vaak naar de verloskundige voor de ene controle na de andere. Deels omdat ze hier zowieso alles graag controleren maar deels ook vanwege mijn zwangerschapsdiabetes. Dan moeten ze het ook echt wel wat beter in de gaten houden. Dus 2x per week lag ik een half uur aan allerlei apparaten. En daarnaast had ik nog de gewone controles bij de verloskundige. Gelukkig was alles steeds goed. En gek genoeg had ik juist die laatste weken ook weer wat meer energie. Wat ik eigenlijk de rest van de zwangerschap ernstig gemist heb! Dus ik waggelde nog lekker een beetje rond, maakte het huis keer op keer babyklaar, was vanaf eind oktober al bezig met Sinterklaasvoorbereidingen en genoot heerlijk van de tijd die ik nog samen met Benthe had. Verder vierden we Halloween en hebben we in de weekenden nog wat dingen in en om San Diego gedaan. 

 Halloween! 

Op school en bij Cymer: onze Tinkerbell heeft er van genoten.

 Steentjes zoeken, vliegeren en uitbuiken op het strand. 

         

 We zijn er klaar voor! 

 De USS Midway hebben we eindelijk een keer bezocht. Indrukwekkend! 

 Bart en Teun renden nog even een wedstrijdje over het strand 

Benthe helpt papa over de finish 

Toeschouwers

Op 18 november was ik uitgerekend en op 20 november zouden mijn ouders hier aankomen. Dat liep echter even anders omdat mijn oma op 14 november overleden is. 

In oktober was Bart zijn oma ook overleden dus zo hadden we naast de blijde verwachting ook een hoop andere emoties te verwerken die laatste weken. Voor het eerst sinds we hier zijn voelden we ons echt ver weg van onze familie en alles wat er in Nederland speelde. Dan is FaceTime en Skype helaas niet genoeg om betrokken te zijn en emoties te delen. 

Mijn ouders hadden hun ticket omgeboekt naar 25 november en achteraf pakte alles precies goed uit. Anouk heeft netjes gewacht tot er weer ruimte was voor blijdschap! Ze is ter wereld gekomen op ongeveer hetzelfde moment als mijn ouders in San Diego aankwamen. Nu al gevoel voor timing! 

De bevalling is ingeleid en verdere details zal ik achterwege laten. Maar waar ik na de geboorte van Benthe altijd gedacht heb 'dat kan ik nog wel een keer', denk ik nu: 'een eventuele volgende gaan we adopteren'. Het viel me deze keer flink tegen. Het duurde na de geboorte ook wel even voor wij ervan overtuigd waren dat alles goed was met Anouk; na de heftige bevalling ging dat er even niet in. Maar ze werd meteen goedgekeurd door de kinderarts en het altijd geroemde cliché 'je krijgt er zoveel voor terug' is ook nu weer heel waar gebleken. Vanaf toen was het genieten: Een prachtige dochter die haar nieuwe leventje hier op de wereld lekker relaxed op zich af laat komen. 

En Benthe is zo'n lieve en trotse zus. Dat is voor ons zeker zo veel genieten als van Anouk zelf. 

Daar is ze dan! Onze Anouk Juliëtte Sijtsma 

Trotse grote zus! 

Duidelijk zusjes: zelfde merk, zelfde model, ander bouwjaar

Het was heel fijn om onze ouders de eerste weken om ons heen te hebben. Mijn ouders waren er gelijk na de geboorte 2 weken. Op 27 november mochten we naar huis en kwamen we net op tijd voor de Thanksgiving Turkey. Zoals het hoort met de hele familie gelukkig zitten zijn rond de tafel! 
Omdat je hier geen kraamhulp krijgt waren mijn ouders er op voorbereid dat zij die taak op zich zouden nemen en druk zouden zijn met kramen. Maar omdat het allemaal zo goed ging was dat niet echt nodig. Wel heerlijk om bij elkaar te zijn en dan maar met z'n allen vakantie te vieren. 
Op 16 december kwamen Bart zijn ouders hier aan. Wederom heeft Lieke haar vliegangst overwonnen en hebben zij hier ook lekker vakantie kunnen houden en kerst met ons gevierd.

De weken zijn weer razendsnel voorbij gevlogen. Hoewel ik me verrassend goed heb gevoeld sinds de bevalling viel het fysiek nog wel wat tegen. In huis dacht ik de wereld wel snel weer aan te kunnen, maar de eerste pogingen om eens op pad te gaan vielen wel behoorlijk tegen. Nu 6 weken later kom ik, als ik alleen ben, nog steeds niet veel verder dan Starbucks op 10 minuten lopen, maar ja, je moet ergens beginnen! 

Voor Benthe is de maand december enerzijds heel leuk geweest maar ook wel wat overrompelend af en toe. De komst van haar zusje was lang verwacht, maar we hebben haar natuurlijk niet uit kunnen leggen hoe dat precies zou zijn. Soms lijkt ze het allemaal prima te snappen en vertelt ze iedereen dat ze een zusje heeft en dat we goed voor haar moeten zorgen en geeft een heel verhaal over hoe dat dan moet. Maar soms kan ze ook ineens vragen of de baby nou al uit mijn buik is... 

En de komst van opa en oma was een feestje, maar ook moeilijk uit te leggen. Het ene moment zie je ze op de computer, het volgende moment staan ze voor je neus om vervolgens weer weg te gaan en de volgende dag weer op de stoep te staan. Ze logeerden dit keer namelijk niet bij ons in huis. Dus 's avonds gingen ze naar hun eigen huisje in de buurt en kwamen dan de volgende dag weer terug. Om na een paar weken weer met het vliegtuig naar hun echte huis in Nederland te gaan en dan weer op de computer te verschijnen. 
En als je dat dan net denkt te snappen en de traantjes gedroogd zijn omdat ze nu niet meer terug zullen komen, staan ineens de andere opa en oma op de stoep. En begint het hele verhaal weer opnieuw: waar wonen ze, wanneer komen ze weer, zijn ze nou in Amerika of in Nederland en bellen ze aan de deur of in de computer... Niet meer uit te leggen... 

Op pad met opa en oma: Boottochtje Coronado en kerstlichtjes route in Poway 

En als ze weer thuis zijn geven we knuffels via de IPad! 

En verder denkt ze dat de hele maand december uit kado's bestaat, zowel voor Anouk als voor haar. Maar dat verschil maakt haar weinig uit, want zij pakt alles uit en speelt overal mee. Opa en oma brachten kado's mee uit Nederland, er kwamen mensen op bezoek met kado's voor Anouk, We vierden Sinterklaas met opa en oma, Benthe was jarig op 10 december en de kerstman bracht ook nog wat kadootjes. En naast al die kado's hingen er ook om de paar dagen andere slingers: Sint slingers, verjaardagsslingers, geboorteslingers, kerstslingers... Niet meer bij te houden! 
Ook voor onszelf niet trouwens, want door al het geweld aan feestdagen waren we onze eigen trouwdag bijna vergeten. Onze fantastische ceremoniemeesters hebben hun nut wederom bewezen en hielpen ons er nog even aan herinneren.
Maar goed, al met al was het dus een grote feestmaand en hoewel het misschien wat verwarrend was voor Benthe heeft ze alles maar gewoon aangenomen zoals het was en hebben we er allemaal erg van genoten. 

 

Decembermaand = Feestmaand!  

Sinterklaas, verjaardag en kerst

Bart heeft die weken af en toe een paar dagen gewerkt maar is ook veel vrij geweest. Alle feestdagen zorgden er ook voor dat hij veel vrij was, dus dat kwam allemaal goed uit. Vanaf oud en nieuw waren alle opa's en oma's weer weg, de slingers weer opgeruimd en hadden we nog ruim een week vakantie met z'n vieren. Ook heel fijn.
We zijn een dagje met de trein naar Oceanside geweest en veel op 'ons' strand in Del Mar. 

Met de trein naar Oceanside

En ik vond het erg fijn om even in onze roze luchtbel te blijven zitten. De grote boze buitenwereld heb ik nog niet echt betreden tot nu toe. Daar komt deze week pas verandering in: de opa's en oma's weer vertrokken, Bart weer aan het werk, Benthe weer naar de opvang enz. Het valt me nog niet tegen, maar het is wel weer het 'gewone' leven. Geen pyjama-dagen meer, met z'n allen in het grote bed en de hele dag maar kijken hoe lief en mooi onze meisjes zijn. Maar 'gewoon' een gezin met 2 kinderen, dus dat betekent hard aanpoten om het ochtendprogramma rond te krijgen en iedereen een beetje toonbaar met een volle maag en benodigde spullen op het werk en de opvang te krijgen. Is nog even wennen, maar komt zeker goed! 

Voor ons is het een hele bijzondere tijd geweest. En natuurlijk missen we juist nu familie en vrienden om ons heen. Maar ook nu is het ons weer erg meegevallen om dit met elkaar hier mee te maken. Als we nu met onze twee meisjes over het strand lopen en de dolfijnen uit de zee zien springen, Benthe haar schelpjes en steentjes bij elkaar zoekt en wij naast de kinderwagen in de zon zitten die vervolgens langzaam in de zee zakt, kunnen we ons nog steeds geen betere plek wensen! 

Zonsondergang op het strand, we kunnen er geen genoeg van krijgen! 

   

En daar zit ik dan in het gewone leven: Bart aan het werk, Benthe op de opvang en ik zit in de zon met Anouk naast me op het terras van de Starbucks dit verhaal te typen. Tja, noem het maar 'gewoon'. 

Voor deze site en jullie als lezers weet ik niet of dit nou het meest boeiende verhaal is van onze avonturen hier. Maar ik kan er even niks anders van maken. We genieten nu even van ons gezinsleventje en ik zal het jullie besparen om daar verder alle burgerlijke details van te delen. Maar daar komt weer verandering in hoor! We hebben al weer volop plannen. 

In januari moet Bart weer op reis voor zijn werk. Een week naar Seattle en aansluitend een week naar Nederland. In februari krijgen we Peter en Petra op bezoek. In maart gaan we met z'n vieren 2 weken naar Costa Rica op vakantie. En als afsluiter (dat was mijn mooiste kerstkado dit jaar) komt Catelijne begin april nog 2 weken hier heen. 
En dan moeten we als een speer gaan inpakken om rond 1 mei ons leven hier af te sluiten. Toen ik laatst die planning eens even op een rijtje zette schrok ik er van. We hebben echt niet veel tijd meer hier! Maar we gaan er nog wat moois van maken en ik zal jullie op de hoogte houden! 

Voor nu allemaal een heel mooi, gelukkig, gezond en liefdevol 2015 gewenst. 

Geniet, net als wij, de stukken er van af!!! 

Veel liefs