Zomer!

Lieve allemaal,

Eindelijk weer een bericht van ons. Ik heb een beetje verzaakt in mijn maandelijkse update. Het is alweer mei! Ik blijf het zeggen; de tijd vliegt hier! 

En zoals de meesten van jullie inmiddels weten ben ik nu 14 weken zwanger. Heel goed nieuws, waar we erg blij mee zijn. Maar helaas ben ik er de eerste weken heel ziek van geweest en was het wel zwaar. Ineens ging de tijd niet meer zo snel en was elke dag weer een opgave om doorheen te komen. Voor mij rot omdat ik behoorlijk ziek was, voor Bart rot omdat hij zich ineens een slag in de rondte moest werken om alles en op het werk en hier thuis geregeld te krijgen en voor Benthe rot omdat ze vrijwel fulltime werd uitbesteed. Alhoewel dat voor haar misschien niet eens zo erg was, want ze heeft volop met andere kindjes mogen spelen. Maar goed, we hadden het ons wel even wat anders voorgesteld. Gelukkig hebben we hier inmiddels hele lieve mensen om ons heen verzameld die veel voor ons hebben gedaan.

      Benthe en haar vriendinnetjes....

 

Omdat ik me zo slecht voelde is Benthe een extra dag naar de opvang (omdat dat hier pre-school heet noemen wij dat ook 'school') gegaan. En eigenlijk heeft dat haar wel heel goed gedaan. Blijkbaar was 2 dagen te weinig om echt mee te komen. Ze is helemaal opgebloeid sinds ze 3 dagen gaat, kletst veel meer op en over school, heeft vriendjes en vriendinnetjes, doet thuis ineens allemaal liedjes en versjes die ze geleerd heeft. Dus we hebben besloten dat ze voortaan maar 3 dagen moet blijven gaan. Was voor mij even slikken, want ik vond die dagen met haar thuis juist zo fijn. Maar ja, loslaten van je dochter begint dus blijkbaar al als ze 2,5 is... dan vindt ze het op school al leuker dan met mama thuis!

Inmiddels voel ik me een stuk beter. Af en toe nog wel een bijzonder slechte dag, maar over het algemeen gaat het weer helemaal goed. Gelukkig maar, want wat is er nou leuker dan in deze omgeving lekker zwanger te zitten zijn?! Nu ik me wat beter voel kunnen we daar ook echt van gaan genieten.

ZOMER!!!

En om het nog leuker te maken: Het wordt hier zomer! Hoewel het hier altijd lekker weer is werd het eind van de middag snel koud en konden we tot nu toe ook nooit 's avonds buiten zitten. Maar dat verandert nu. De tijd is verzet en de zon schijnt langer op een dag waardoor we nu ook regelmatig 's avonds nog buiten kunnen zitten. Wat precies het klimaat behoort te zijn weten we eigenlijk nog niet, maar de afgelopen weken was het de ene week 'gewoon' weer; rond de 20 graden, wat het hier eigenlijk altijd is. De andere week is het ineens bloedheet met soms een verschil van 10 tot 15 graden van de ene op de andere dag.

Het hele warme weer wordt veroorzaakt door de zogenaamde Santa Ana Winds die vanuit de woestijn deze kant op komen. Gek genoeg komen die normaal gesproken vooral in september voor, maar nu dus ineens in mei. Dat levert de nodige discussies en nieuwsberichten op over klimaatveranderingen ed. 

De Santa Ana Winds worden ook wel 'Devil Winds' genoemd omdat ze extreem heet en droog weer brengen waardoor vaak bosbranden ontstaan. Jullie hebben in het nieuws vast iets meegekregen over dat dat vorige week ook zo was. Aan de noord kant van San Diego stonden dagen lang grote natuurgebieden in de hens. Een luguber plaatje. Wij wonen aan de noordkant van de stad, maar wonen niet zo dicht bij een natuurgebied dat we iets te vrezen hadden. Maar vooral dinsdag is het hier wel dichtbij geweest en woonden wij precies in de windroute. De hele dag roken we een brandlucht, zagen we grote bruine wolken voor de zon en voortdurend nieuwsberichten over evacuaties die in rap tempo onze kant op werden uitgebreid. De dagen daarna was het wat verder bij ons vandaan, maar nog steeds werd al het nieuws beheerst door alle ellende die ontstaat door die branden. Alle natuur die verloren gaat, de duizenden mensen die moesten evacueren en echt moesten vrezen voor hun hele hebben en houden. Er waren indrukwekkende filmpjes op tv die lieten zien hoe honderden firefighters schouder aan schouder langs de rand van brandende canyons stonden om de huizen te beschermen tegen de vlammen. Veel scholen en bedrijven waren gesloten, enerzijds om meer evacuaties te voorkomen, maar ook om drukte op de wegen te voorkomen zodat er ruimte was voor alle evacués. Op de radio werd ook opgeroepen om thuis te blijven en niet onnodig gebruik te maken van de wegen om zo de wegen vrij te houden voor de evacuaties. Ook werd opgeroepen om spullen te brengen naar de evacuatiecentra en vooral ook veel energiedranken en energierepen voor de firefighters. 

Tja, indrukwekkend wat zoiets met een stad doet. En wederom bewondering voor de saamhorigheid en behulpzaamheid die Amerikanen in zich hebben. 

Nadat we in maart Bart zijn ouders op bezoek hadden gehad kwamen op 10 april mijn ouders hier aan. Toen Bart zijn ouders kwamen had Benthe nog niet helemaal in de gaten wat dat betekende en was ze eerst een beetje overdonderd. Maar daarna vond ze het geweldig. Dus toen ik aankondigde dat andere opa en oma ook nog zouden komen was ze helemaal door het dolle. Helaas had ik dat niet helemaal goed ingeschat en het iets te vroeg aangekondigd. Dus drie dagen voordat ze kwamen had Benthe al alle kussens uit de kast getrokken om een bed te maken voor opa en oma, lag de tekening al klaar en liep ze elk uur naar de deur om te kijken of ze er al waren. Dus dat was even leuk toen ze ein-de-lijk aankwamen! 

Doordat ik me toen al niet lekker voelde door de zwangerschap kon ik helaas niet de stralende dochter en perfecte gastvrouw zijn. Heel jammer, dat hadden we ons anders voorgesteld. Maar aan de andere kant is het juist in zo'n periode wel bijzonder fijn om even door je eigen moeder vertroeteld te worden. En doordat zij er waren en ook veel met Benthe deden hield ik ook nog wat energie over om wat leuke dingen te doen. De eerste dagen hebben we ze alles laten zien in en om huis en de leukste plekjes van San Diego. En zo slecht als het weer was toen Bart zijn ouders hier waren zo goed en helder was het nu. Dus prachtig uitzicht gehad op Point Loma, heerlijk op het terras gezeten in La Jolla, in de verte dolfijnen zien zwemmen tijdens het wandelen in Torrey Pines en lekker op het strand geweest in Del Mar.

          

 

  

 

Er gaat niks boven opa ingraven op het strand!

Daarna zijn mijn ouders met de camper op pad gegaan voor een rondreis richting de Grand Canyon. De eerste dagen zijn Benthe en ik met ze meegegaan en hebben we een paar heerlijke dagen gekampeerd in Julian, via Anza Borrego desert naar Joshua Tree en Palm Springs. Benthe vond die grote auto wel heel erg spannend. En kamperen op elke dag weer een ander plekje geeft elke dag weer een ware ontdekkingsreis!

          

             

Op ontdekkingstocht met oma

Josua Tree National Park 

                              Anza Borrego Desert 

Paasontbijt in Palm Springs

Bart kwam het weekend ook naar Palm Springs. Daar hadden we een leuke camping met een zwembad en sindsdien is Benthe fan van zwemmen. Daarvoor moest ze er niks van hebben en nu vraagt ze elke dag wanneer we weer gaan zwemmen. Zondag zijn wij met z'n drietjes weer naar huis gereden en zijn mijn ouders verder gegaan voor nog 2 weken vakantie.

Blij met m'n nieuwe zwemband! 

Na hun vakantie kwamen mijn ouders nog een paar dagen hier en dat waren eigenlijk de eerste dagen dat het echt warm was en we ook 's avonds buiten konden zitten. Heerlijk! Eindelijk BBQ-en op ons balkonnetje! 

En veel gezwommen met ons dappere waterratje. De opblaasbare bandjes die we in Nederland kennen zijn hier niet gebruikelijk en in sommige zwembaden zelfs verboden omdat ze te gevaarlijk zouden zijn. Ze hebben hier schuimrubberen bandjes om de armen die aan elkaar vast zitten met een band om de buik. Een ideale uitvinding! Inderdaad veel veiliger dan de bandjes die wij kennen en in no-time vond Benthe het water niet meer eng. Ze kan heerlijk zelf dobberen en rond spartelen. Door haar enthousiasme heeft ze nog de neiging het hele zwembad leeg te happen, maar verder kan ze helemaal 'zelf zwemmen'.

Toen Bart en ik hier vorig jaar oktober een week waren om het huis ed te regelen hadden we het romantische idee dat we dan heel vaak op het strand zouden gaan eten als we hier eenmaal woonden. We zagen onszelf al helemaal zitten: Benthe en ik alle voorbereidingen treffen, met de hele handel naar het strand, Bart uit zijn werk ook naar het strand, nog even surfen en dan heel romantisch naar de zonsondergang kijken.... Ja, zoiets moest het worden... Maar toen we hier eenmaal woonden kwamen we er achter dat het eind van de middag veel te koud was om op het strand te eten. We hebben een paar keer dapper geprobeerd om de zonsondergang te kijken, maar dat was al behoorlijk afzien. Romantisch afzien, dat wel.... 

Maar nu was het dan eindelijk zover!!! Het laatste weekend dat mijn ouders er waren was het warm, heeeel warm en we zijn precies zoals we bedacht hadden (alleen nu inclusief (schoon)ouders) met de hele handel naar het strand gegaan en hebben een heerlijk diner bij ondergaande zon op het strand gehad. En alsof ze het speciaal voor ons deden kwamen er in de schemering ook nog walvissen voorbij langs de horizon. Heel duidelijk zag je de watersproeiers en grote ruggen door het water gaan. Zoooo mooi... Echt een bijzondere avond.

                          

Diner op het strand

                       

Op zondag zijn we met z'n allen naar LA gereden en hebben we een tripje Hollywood gedaan om mijn ouders vervolgens daar in een hotel achter te laten. De volgende dag ging al vroeg hun vliegtuig. 

En toen was het hier weer even afkicken en begon ons 'gewone' leven weer. Bart is de afgelopen tijd veel op pad geweest voor zijn werk. Even naar een leverancier is elke keer een paar dagen van huis. Voor hem natuurlijk hartstikke leuk, want daardoor heeft hij inmiddels New York en Boston al in vogelvlucht kunnen verkennen. En binnenkort staan Seattle en Vancouver op de planning. 

En ondertussen heb ik weer wat meer dingen voor Make-a-Wish gedaan. Door de zwangerschap staat dat echter wel weer even op een laag pitje en is de drive er wel een beetje uit om er iets van te maken, want over een paar maanden kan ik toch niks meer doen als ik met een baby thuis zit. Jammer, want ik was net zo goed op dreef! In de komende maanden zal ik nog wel wat dingen doen, maar ik denk dat het uiteindelijk niet van hele grote betekenis zal zijn. Maar alles wat ik nog meepik is zeker een leuke ervaring en ik vind het erg leuk hier nog wel wat dingen van de Make-a-Wish organisatie mee te maken. 

Nog even een klein categorietje 'verbaas en verwonder je'... Hoewel je misschien denkt dat het niet beter kan met alle mooie verhalen over heerlijk weer, prachtige stranden, romantische avonden, dolfijnen en walvissen in de zee, mooie tripjes enz enz is er toch een ogenschijnlijk onbelangrijk puntje waar wij bijzonder gelukkig van worden. En dat is: Er zitten hier vrijwel geen beesten!!! En dan bedoel ik kleine kriebelbeesten zoals spinnen, muggen, grote vliegen, kleine vliegen, bijen, wespen, mieren, enz. Je hebt het bijna niet in de gaten, maar als je je er eenmaal van bewust bent is het elke avond weer genieten als je zonder muggen je bed in kunt stappen, geen wespen rond je eten, geen vieze vliegjes op je fruitschaal, enz. Je kan hier gewoon de hele dag en avond alle deuren en ramen open laten staan, met binnen de lampen aan en geen mug of vlieg te bekennen. Ik vraag me wel eens af hoe de natuur hier nog kan functioneren. Maar alles bloeit op het moment volop, dus blijkbaar hangen ze hier een andere theorie aan dan die van de bloemetjes en de bijtjes... 

De planning voor de komende weken is dat we zaterdag een weekje naar Hawaii (Maui) gaan. En hoewel ik de vorige keer nog schreef dat we niet naar Nederland zouden komen in het voorjaar is dat plan toch al weer gewijzigd. Ik heb er om verschillende redenen toch wel erg veel behoefte aan gekregen om even naar Nederland te gaan, dus hebben we besloten dat Benthe en ik samen 2 weken naar Nederland komen. Bart werkt hier ondertussen stug door, tja, verschil moet er zijn. 

Tot de volgende keer! Liefs van ons