Weer tijd voor een update! En wederom vakantieverhalen. We lijken van vakantie naar vakantie te leven en eigenlijk is dat ook wel een beetje zo. Maar omdat Bart maar heel weinig vakantiedagen heeft zijn het relatief korte vakanties en plannen we alles rondom de National holidays, want dat zijn er dan wel weer aardig wat. We zijn goed op weg om ons lijstje van wat we allemaal wilden zien af te werken. Maar er komen ook steeds weer nieuwe dingen bij, dus voorlopig zijn we ook nog niet klaar! Maar nu eerst tijd om uit te buiken... 7 maanden zwanger inmiddels, dus het schiet al op.
De zwangerschap blijft een beetje tobben. Op zich niks ernstigs aan de hand, maar helaas heb ik wel een abonnement op zo'n beetje alle kwalen die je kunt krijgen en er komt ook steeds meer bij. Je wordt hier preventief op alles getest, dus dan heb je nog eens wat! Zo is oa gebleken dat ik zwangerschapsdiabetes heb. Daar schrokken we wel even van, vooral omdat we geen idee hadden wat dat inhield, maar het klinkt eng! Nou ja, als je er niks aan doet is het ook wel eng en kan het allerlei vervelende consequenties hebben voor mij en voor de baby. Maar als je met een dieet je bloedsuikerwaarden op peil weet te houden dan kan je die risico's behoorlijk beperken. Dus ik moest van de ene op de andere dag over op een ander dieet; koolhydraat arm. Dat was even worstelen, maar inmiddels heb ik redelijk in de gaten hoe het werkt. En ik test 4x per dag mijn bloedwaarden en die lijken nu redelijk onder controle. Dus crisis weer bezworen...
En zo koersen we nog altijd af op een gezond eindresultaat in november! Dat is uiteindelijk toch het belangrijkste. En het is ondanks de kwalen natuurlijk wel bijzonder fijn om in ons leventje hier zwanger te mogen zijn!
Sinds onze vakantie (daar zal ik straks over vertellen) staat eigenlijk alles in het teken van ons nieuwe gezinslid. Nog zo'n 10 weken te gaan dus het wordt nu toch echt tijd voor een babykamer, een adressenlijst voor de kaartjes, een beslissing over de naam en de aanschaf van heel veel nuttige (en soms ook minder nuttige maar wel bijzonder leuke) baby-aankopen. Die aankopen vallen niet altijd mee, want de Amerikanen (en vooral de mommy's to be) hebben echt een vreselijke, of in ieder geval totaal andere, smaak dan wij! Ze leggen hier hun kleine baby het liefst in een enorm hemelbed met grote kitscherige kussens, doeken en strikken. En alles bijpassend in hetzelfde thema, bijvoorbeeld Cupcakes, Disney, Sesamestreet oid. Een effen hoes voor het aankleedkussen of een leuk lakentje met bescheiden stipjes of ruitjes is bijna niet te vinden.
Maar goed, we zijn niet voor een gat te vangen, dus we hebben inmiddels via allerlei omwegen een wiegje in Nieuw Zeeland besteld en binnenkort komt er een pakketje uit Nederland met een schattig hemeltje, de gewenste lakentjes, normaal formaat hydrofieldoeken en niet te vergeten beschuiten met muisjes! Dus het begint wat te worden.
 |
| In de ban van de baby... |
Al die andere gebruiken zorgen ook wel weer voor wat relativeringsvermogen. In Nederland staat alles in het teken van het voorkomen van wiegendood en moet je alles waar je kindje maar met de kleinste kans met zijn hoofdje in zou kunnen belanden uit de wieg laten of in ieder geval zorgen dat het gemaakt is van materiaal waar een kindje doorheen kan ademen. Daar heb je dan de meest fancy matrasjes, matrasopleggers, slaapzakjes, hoeslakens, enz voor. En vooral geen kussens ed gebruiken. Hier hebben ze ook wel adviezen voor het voorkomen van wiegendood, maar ze vinden ook het voorkomen van stoten heel belangrijk. Dus juist veel kussens en zachte dingen rondom je kindje om te voorkomen dat het zijn hoofdje kan stoten tegen de rand van het bedje. En ze zijn hier echt 'panisch voor bacteries' dus alles waar een baby op ligt is waterdicht en makkelijk schoon te maken, dus veelal gewoon van plastic! Krijg je bij een wiegje van 'organic material' en met 'natural look' een plastic matrasje! Bijzonder hygiënisch, maar verder heeft het volgens mij weinig voordelen...
Verder gaan ze hier heel anders om met medicijngebruik tijdens de zwangerschap. Foliumzuur wordt hier geadviseerd de hele zwangerschap te blijven slikken in 2x de hoeveelheid die ze in Nederland voorschrijven, vitaminen moet je allemaal minimaal 1,5 tot 3 keer de ADH dosis van innemen, elke kwaal moet je met een olifantenmiddel bestrijden (want de stress die je daarvan hebt is nog veel slechter voor de baby), enz... Mijn medicijnkast puilt inmiddels uit van de pillen die ik allemaal voorgeschreven heb gekregen en dan slik ik niet eens alles wat ze me adviseren. Ik probeer een beetje logische tussenweg te zoeken tussen de Nederlandse en Amerikaanse adviezen, waarbij ik mijn eigen welbevinden ook een beetje laat meewegen.Maar goed, al met al brengt het wel met zich mee dat je gaat inzien dat elk advies, of het nou Nederlands of Amerikaans is, maar relatief is!
En ook een groot verschil met de zorg in Nederland is dat ze hier geen kraamhulp kennen. Je bevalt altijd in het ziekenhuis, blijft daar 24 tot 48 uur om oa de borstvoeding onder begeleiding op gang te brengen en dan kan je naar huis en sta je er vrijwel alleen voor met af en toe een controle afspraak bij de kinderarts. En ook dat relativeert enorm. Natuurlijk was ik erg blij dat ze er was nadat Benthe geboren was, maar ja, is het nou echt nodig om iemand 7 dagen in huis te hebben om jou te vertellen dat je een kindje in bad met de voetjes onder water moet houden en het hoofdje erboven en bij voorkeur niet andersom..?? Tja... ook daar is de tussenweg de beste denk ik. Wat hulp kan elke nieuwe moeder denk ik wel gebruiken, maar hoeveel dat is zal wel ergens tussen niks en 7 dagen volledige hulp liggen.
Nou ja, genoeg zwangerschapsperikelen...
De vakantie de eerste week van september was heerlijk! Alles moest wel een beetje in bejaardentempo vanwege mijn lage energie niveau in combinatie met hele hoge temperaturen. Maar misschien was die rust voor de hele familie best even goed. Het was heel fijn om (de laatste keer..) met z'n drietjes weg te zijn. Benthe geniet er ook zo van als we met z'n drieën zijn. Op elke locatie zocht ze nauwkeurig uit waar haar bedje moest komen te staan en als die eenmaal op de goede plek stond voelde zij zich weer helemaal thuis. Verder is ze net zindelijk aan het worden en godzijdank hadden we er aan gedacht het potje in de auto te zetten. Madammeke bepaalde wanneer er gestopt moest worden door dan heel hard te roepen 'Ik moet plassen!!' en als we dan niet snel stopten 'Ik moet NU plassen!!!'. Dus we stopten om de haverklap op de meest onhandige plekken om haar weer even op het potje te zetten.
We hebben een rondje National Parks gedaan met vooral veel woestijn. We zijn via Lake Havasu naar Sedona gereden. Lake Havasu was niet veel aan, veel te warm en niks te doen. Dus gauw door naar Sedona. Daar hadden we een lekker huisje dicht bij de Oak Creek, een stromend beekje. In Sedona zijn allemaal mooie rotsformaties en het staat vooral bekend om de spirituele krachten die daar van uit gaan. De eigenaresse van ons huisje was daar ook veel mee bezig en verzekerde ons dat je altijd goed slaapt in Sedona. Tja, dan zal er met ons wel iets mis zijn, want dat laatste is ons niet gelukt!
 |
| Oak Creek |
 |
Cathedral Rock, Bell Rock en Castle Rock in Sedona.
Daarna zijn we via een ommetje door de Painted dessert naar de Grand Canyon gereden. De weg ernaar toe was prachtig, maar tot onze verbazing nog best groen. Het echte woestijn landschap begon eigenlijk pas later op onze reis.
 |
| Onderweg langs Sunset Crater; alsof je op de maan loopt! |
Vlak voor de Grand Canyon hadden we een huisje bij een B&B. Wederom een prima locatie. De Grand Canyon is adembenemend. Het is natuurlijk enorm toeristisch, wat een National park niet altijd goed doet. Je rijdt met volgepropte pendelbussen van het ene uitzichtpunt naar het andere, of in je eigen auto achter de hele horde mensen aan met hetzelfde plan. Maar als je dat allemaal even wegdenkt, wat is het dan een waanzinnig natuurverschijnsel. Echt onvoorstelbaar hoe groot en weids dat gebied is en hoe de natuur daar de afgelopen miljoenen jaren heeft huisgehouden om dit zo te creëren. Elk uitzichtpunt geeft je weer een andere kijk op de enorme diepte met al zijn vormen en kleuren.
Na de Grand Canyon zijn we naar Page gereden. Ook nu was de weg ernaartoe een bezienswaardigheid op zich. Waar we ook nog eens dubbel van konden genieten, want na zo'n 80 mile dezelfde weg te hebben gereden, bleek deze vlak onder Page te zijn opgebroken en hadden we 60 mile eerder een omleiding moeten volgen... Dat bordje hadden we even gemist... Dus er zat niks anders op dan rechtsomkeert maken en dezelfde weg weer terug rijden...
Page ligt in het Glen National Park en is ook weer een onvoorstelbaar landschap. Met een kunstmatig meer dat strak blauw ligt te glinsteren in de zon met grote wit-rode rotsen er omheen. In die rotsen ligt de Antelope canyon. Een spleet in de rotsen waar het zonlicht op een bijzondere manier naar binnen valt en daardoor prachtige kleuren geeft. Je wordt er met een jeep naar toe gebracht (waarbij ze nog even twijfelden of ik met mijn dikke buik die hobbelige weg wel aan zou kunnen. Maar uiteindelijk kregen we een plekje in de nieuwste auto met de beste chauffeur en dan zou het wel goed komen; of ik alleen wel even wilde tekenen voor mijn eigen risico in deze...). Met een gids loop je dan de canyon door. Ook wel wat toeristisch, want de gids wijst je precies waar je moet staan om de mooiste foto's te maken. Maar het is wel een heel bijzonder lichtspektakel.
 |
| Horseshoe bend in Page |
 |
| Uitzicht vanuit ons hotel in Page |
Antelope Canyon
 |
| Love you too!!! |
Na Page zijn we naar Zion National Park gereden. Wederom een prachtig huisje op een prachtige plek. We waren de woestijn inmiddels weer uit en zaten in een prachtige vallei met uitzicht op bergen en kuddes buffalo's. Je waant je even in Zwitserland! Er zat ook een heel sfeervol restaurant bij met heerlijk biologisch (alles uit eigen tuin ed) eten. Dat zie je niet vaak hier in Amerika! Zion is eigenlijk ook een diepe canyon, maar het grote verschil met de Grand Canyon is dat je hier niet vanaf de rand naar beneden kijkt, maar je juist beneden in de canyon bevindt en omhoog kijkt naar de enorme bergen en rotsen eromheen. Daar hebben we een korte wandeling gedaan die Benthe en mama beiden net konden volhouden. |
| Lekker ontbijten in het zonnetje! |
 |
| Ons uitzicht... |
Zion National Park
Daarna door naar onze laatste stop: Las Vegas. Tja, wat moet ik daarover zeggen. Immens en bizar is misschien de beste omschrijving. Helaas was het er bloedheet (dik 40 graden) dus het rondlopen was niet echt een pretje. Maar toch een rondje gedaan om de sfeer te proeven en wat van alle bizarre dingen te zien. Het is een grote entertainment wereld bestaande uit heeeeel veel gokhallen, fastfood ketens, bizarre winkels en exorbitante hotels. Hotel Venetia heeft een overdekte winkelstraat waar je je daadwerkelijk in Venetië waant, inclusief lieflijke blauwe lucht met witte wolkjes (terwijl je gewoon in een airco gekoelde gang loopt) en een echte gracht met gondelaars. En zo kan je ook een bezoekje brengen aan Rome of Parijs.
's Avonds hebben we gegeten bij Gordon Ramsey's Burger. En nou hebben we inmiddels aardig wat burgers gehad, maar deze was wel echt bijzonder lekker!
We zaten zelf in een relatief 'normaal' hotel, wat echter wel heel sjiek en heeeeel hoog was. De receptioniste bood ons aan dat we een kamer op de 27e verdieping konden krijgen JAAAAA! Dacht ik... Maar Bart zag dat niet zitten waardoor we op de 5e verdieping uitkwamen. GRRR... Maar, toen 's nachts ineens het brandalarm afging moest ik hem toch wel gelijk geven! Uiteindelijk was er niks aan de hand, maar dan zit je in zo'n gebouw toch echt niet lekker hoor. En dan liever van 5 hoog met de trap naar beneden dan van 27 hoog...
En toen waren we na zo'n 2400 km rijden weer thuis!
En hier thuis zijn we zoals gezegd hard aan de gang gegaan met de babykamer ed. En Bart weer hard aan het werk. En hij werkt nu gewoon door tot ik ga bevallen en heeft dan nog wat vrije dagen over om even vrij te zijn na de bevalling.
Benthe is op school naar een nieuwe klas gegaan. Dat was even wennen, maar nu gaat het heel goed. Ze heeft een aantal leuke vriendinnetjes, is het zonnetje in huis (meestal), kletst ons de oren van het hoofd en zingt liedjes in Engels en Nederlands! Ze leert ons ook Engelse woordjes. Als ik het bijvoorbeeld over een luier heb zegt zij 'mama, dat heet een diaper' en zo komen er op een dag inmiddels heel veel woorden voorbij die ze even voor me vertaalt. Of soms gebruikt ze de woorden gewoon in het Engels omdat ze ze niet anders kent. Ook is de dansles na de zomerstop weer begonnen en dat vindt ze weer super leuk. Zeker nu haar vriendinnetje Anne ook meedoet!
Dansles samen met Anne!
We zijn een aantal weken geleden eindelijk naar de Del Mar Racetrack geweest. Dat ligt hier heel dichtbij en is een paardenrenbaan. Dat was een leuk spektakel om te zien. We hebben natuurlijk even mee gegokt en ik moet zeggen dat je dan zo'n wedstrijd ineens heel anders beleeft. Ineens heb je een held die je wel naar de finish wilt juichen! En dat doet zo'n beetje het hele stadion dus dat is hartstikke leuk om tussen te staan. Een apart wereldje!
Een ander weekend hebben we een fietstochtje gemaakt door Mission Bay. Leuk om weer eens te fietsen want dat doen we hier nooit! We kunnen het nog!!
En we hebben weer bezoek gehad. Een bliksembezoek van Ivo en Noortje die een weekendje bij ons zijn geweest. Was erg gezellig.
 |
| En die kleding keuze was echt niet bewust... |
Komend weekend gaan we een weekendje naar Laguna Beach en we verwachten nog 2x bezoek in oktober, dus weer leuke vooruitzichten!
Tot de volgende keer, liefs van ons
