Aloha!!

Volop in zomersferen schrijf ik deze nieuwe blog. Het is hier warm de laatste tijd. En gek genoeg geeft de weer-app nog steeds aan dat het zo'n 22/23 graden is. Maar de 22/23 graden in juli zijn echt een stuk warmer dan de 22/23 graden in januari. Mijn theorie is dat dat door de zeewind komt. Die tellen ze in de app niet mee denk ik en die maakt een wereld van verschil. Maar goed, het is dus warm (vrijwel elke dag wel tussen de 25 en 30 graden). Dus we zwemmen veel, Bart surft veel en we zitten tot 's avonds laat buiten. Nog altijd niks te klagen hier.

De laatste weken zijn we veel op pad geweest. In mei moest Bart voor zijn werk een paar dagen naar Nederland. Dat was wel een heftig reisje omdat je in een paar dagen niet echt over je jetlag heen komt, maar hem wel 2x voelt. Het waren lange werkdagen, maar daar omheen heeft hij nog wel een aantal mensen kunnen zien. Dus al met al wel een geslaagd tripje.


Toen hij 2 dagen terug was in San Diego hebben we de jetlag nog even uitgedaagd door 6 uur de andere kant op te vliegen voor een weekje Hawaii. ALOHA!!! Dat was even leuk. Een heerlijke week gehad en ons huisje was echt het mooiste plekje op aarde. Hawaii staat bekend om zijn paradijselijke stranden, maar het heeft veel meer te bieden. Wat het echt bijzonder maakt zijn de verschillende klimaten op een eiland. Hawaii bestaat uit verschillende eilanden. Wij zaten op Maui.
Midden op Maui staat een enorme vulkaan en aan de westkant ligt een gebergte. Die hoogteverschillen bepalen het klimaat op het eiland. Grote delen zijn dor, droog en warm. Maar de noordoostelijke en westelijke kant van het eiland bestaan uit tropisch regenwoud: warm en vochtig, maar vooral ook dichtbegroeid en heeeeel erg groen. En daar tussenin heb je dan nog een gebied met boomgaarden en lavendelvelden. Wij zaten in Kihei, een centraal gelegen kustplaats.

We zijn een dag naar de noordoost kant van het eiland gereden: the road to Hana. Dat is het regenwoud. Urenlang rijd je door dichte begroeiing van palmbomen, fruitbomen en bamboe met lianen die over de weg hangen, elk uur een tropisch bui op je hoofd en de ene prachtige waterval na de andere die opdoemt langs de weg. En alles zo ontzettend groen dat het pijn doet aan je ogen. Als je in 1 streep naar Hana zou rijden doe je daar ongeveer 4 uur over. Maar in dit geval geldt dat de weg ernaartoe de attractie is, dus wij hebben Hana nooit bereikt.

      

De mysterieuze Road to Hana... 

...met de vele watervallen...

...de prachtige doorkijkjes....

...de idyllische plekjes... 

                                                     

 ...en er groeit zoveel moois! 

We zijn ook een dag de Haleakala vulkaan op gereden. Een totaal andere beleving. Je rijdt enorm steil omhoog en de temperatuur daalt dus heel snel. Vanuit de tropische warmte rijd je de bergweg op en al snel zijn de bomen niet meer groen, zijn er even later helemaal geen bomen meer en sta je nog even later in een vulkanisch maanlandschap waar alleen nog een zeldzame zilverkleurige plant zich staande kan houden.

Met je hoofd in de wolken! 

Verder zijn we nog een dag naar de Iao vallei in het westen geweest. Ook regenwoud met een mooi riviertje. Door een tip van een collega van Bart (die zoiets gezegd had als 'bij de dikke boom rechts aanhouden', dus het was even zoeken) kwamen we inderdaad bij een prachtig plekje aan de rivier! Het zou ook de Dordogne in Frankrijk kunnen zijn. Met als grote verschil dat de Amerikanen doorgaans niet van de gebaande (lees: geasfalteerde) wegen afwijken en dus niet op dat soort plekjes aan de rivier komen. Heerlijk rustig dus.

 






De andere dagen zijn we op de verschillende stranden geweest om te genieten van het hagelwitte zand en de azuurblauwe zee. Je kan heel mooi snorkelen op bijna alle stranden en Bart zijn missie is geslaagd: hij heeft reuze schildpadden gezien tijdens het snorkelen!

Ons huisje was ideaal. We hadden een prachtige groene achtertuin die grensde aan een klein strandje. Formeel geen privé strandje, maar slechts een paar mensen kenden dit plekje, dus geen hordes toeristen en toch het gevoel van een eigen domein.

Ja, dit was echt ons huisje met prachtig uitzicht... 

Hawaii heeft 3 uur tijdsverschil met San Diego waardoor we de hele week bere-vroeg wakker waren. Maar in dit geval was dat niet zo erg, want ook 's ochtends vroeg was het al lekker warm en waren de golven om te surfen ideaal. Dus terwijl Benthe en ik een lekker ontbijtje klaar maakten ging Bart effe een uurtje surfen en dan zaten we rond 7 uur aan het ontbijt en hadden de hele dag nog voor ons. Toen we nog geen kinderen hadden vond ik dat altijd zo'n onzin als ouders van kleine kinderen zeiden dat het vroege opstaan best lekker was, want 'dan heb je tenminste wat aan je dag' .... Nou vind ik dat in het normale leven nog steeds onzin, maar op zo'n heerlijk eiland is er echt wel wat voor te zeggen!

Euhh... waar is die knappe surfer nou gebleven...??? 

Doe ons nog maar een cocktailtje!! 







Na Hawaii zijn we 2 weken thuis geweest en toen zijn Benthe en ik samen naar Nederland geweest. Om zowel praktische (er moet ook nog gewerkt worden) als emotionele (ik had er gewoon meer behoefte aan) redenen hadden we besloten dat Bart niet mee zou gaan. Dus het was een moeder-dochter-tripje en dat is heel goed bevallen. De reis is natuurlijk bijzonder lang en de jetlag is (ik denk door de zwangerschap) wel vrij hard aangekomen, maar verder hebben we een heerlijke tijd gehad. Ik had Benthe natuurlijk verteld dat we naar opa en oma zouden gaan, dus toen Bart ons had afgezet op het vliegveld in San Diego rende ze de vertrekhal binnen op zoek naar opa en oma... Vervolgens overstappen in Mineapolis en weer de teleurstelling dat opa en oma er nog steeds niet waren... En toen eindelijk door de deuren op Schiphol en daar waren ze!!! Joehoe!!!
Hoewel ik geprobeerd heb het programma voor Benthe (en eigenlijk ook wel een beetje voor mezelf) een beetje rustig te houden heb ik haar toch wel van hot naar her gesleept, maar ze is al die tijd bijzonder vrolijk geweest, heeft in elk nieuw bedje weer heerlijk geslapen en met alle kindjes die we bezochten lekker gespeeld. En ik had lekker de gelegenheid om bij te praten met lieve vrienden en vriendinnen met nieuw geboren kindjes of hoogzwangere buiken. Heel fijn! En we hadden een lang weekend met de familie in Nunspeet. Fijn om bij elkaar te zijn en zo leuk om te zien hoe de vier nichtjes lekker met elkaar spelen. Nu 3 weken later praat Benthe nog steeds honderduit over Iva, Fien, Saar, baby Pien en de poes van Onno & Jose.

Hoe opa ook weer even kind werd...

 

 

Op z'n Hollands naar de supermarkt!

Benthe (2) zorgt voor Pake (92) 

En wat heb ik genoten van het Nederlandse eten! Lekker brood, yoghurt, kaas en vleeswaren die niet smaken naar zeewater danwel suikerwater. De Amerikanen vinden het waarschijnlijk heel flauw smaken, maar ik hou erg van eten dat niet mega-zout of mega-zoet (of allebei??!!) is. En verder was het genieten van de gezellige winkelstraten, marktpleinen, cafeetjes met terrasjes en af en toe eens een lekker ijsje van normaal formaat. Tja, dat zijn dingen die we missen hier.
Nou ja, al met al dus lekker genoten van alles. Veel mensen gezien en gesproken. Ook veel mensen niet meer kunnen treffen in die 2 weken, maar ja. Ik kon nou eenmaal niet heel Nederland doorkruisen en de 2 weken vlogen voorbij! En wat ik heel fijn vond om te merken was dat ik aan het eind ook echt wel weer naar huis verlangde. En Benthe vroeg de laatste dagen zo'n beetje om het uur waar papa was, dus die was er ook wel weer aan toe om naar huis te gaan.
Veel mensen vroegen of het weer erg wennen was, maar dat viel eigenlijk reuze mee. Ik was er juist verbaasd over hoe snel alles weer normaal is en je weer gewend bent. Het viel me wel op dat Nederland enorm groen is. En verder moest ik erg wennen aan het verkeer. Het rijden zonder automaat, waar ik erg tegenop zag, was weliswaar heel irritant (waarom bestaan er nog geschakelde auto's als er ook automaten bestaan..??), maar ging me heel makkelijk af. Maar wat is het Nederlandse verkeer gehaast en opgejaagd! Ik stoorde me enorm aan al dat gejaag en iedereen die zo vlak voor je langs scheert en dicht achter je kruipt, al begint te toeteren als je net wilt optrekken enz. Het Amerikaanse verkeer is zo veel gemoedelijker en hoewel de afstanden allemaal enorm zijn is het veel ontspannener rijden dan in Nederland.

In de tijd dat Benthe en ik in Nederland waren heeft Bart een lang weekend Seatle en Vancouver gedaan. Hij moest voor zijn werk naar Seatle en daar heeft hij een paar dagen achteraan geplakt om Vancouver en Victoria Island te bekijken. Op z'n Amerikaans: Vancouver op een avond en Victoria Island in 1,5 dag.

En natuurlijk hebben we hier ook het WK gekeken. Hoe verder we kwamen hoe leuker het werd. De eerste wedstrijden was ik nog in Nederland, maar de laatste wedstrijden hebben we hier met wat Nederlanders in de kroeg gekeken. Voor jullie waren de wedstrijden soms tot midden in de nacht, maar hier waren het gunstige tijden: 's ochtends 9 uur of 's middags 13 uur. Voetbal met ontbijt, koffie of lunch is wel even een andere ervaring dan met een borrel of biertje, maar het was er niet minder gezellig om!

En toen was er nog een tripje gepland: 4 juli was het Independence day en dat betekende weer een lang weekend. Wij zijn dat weekend naar Big Bear Lake geweest. Big Bear is een hoge berg midden in de woestijn. Je kan daar in de winter zelfs skiën. En in de zomer is vooral het meer een trekpleister. Het was heel warm dat weekend, dus we reden door een zinderende woestijn richting Big Bear. Vanuit de verte zie je de berg al liggen en helaas zagen we daar boven ook de enige wolk hangen die er in de verre omtrek te bekennen was. En het was niet zomaar een wolk! Een grote zwarte pannekoek! Toen we dat net zagen maakten we nog grapjes dat ons huisje waarschijnlijk precies onder die wolk zou staan, maar toen we dichterbij kwamen en beseften dat dat nog waar was ook vonden we het minder leuk. Waar iedereen sprak van een zomers warm Independence weekend hebben wij vooral regen en onweer gezien, want die grote zwarte pannekoek heeft dus inderdaad het hele weekend boven ons hoofd gehangen. Het gaf wel spectaculair weer: heftige onweersbuien, hagel en zelfs sneeuw! Alleen een beetje jammer dat ik de koffer had ingepakt toen de weer-app nog aangaf dat het tegen de 30 graden zou zijn... Maar goed, al met al wel een lekker weekend. Vrijdags een beetje rond het huisje en bij het meer gewandeld tussen de buien door. Zaterdag een stuk door de mooie omgeving gereden omdat het echt te veel regende, hagelde en sneeuwde om iets buiten te doen. Gelukkig was er die middag voetbal en duurde die wedstrijd ook nog eens extra lang, dus hadden we een lekker tv-middagje in onze berghut terwijl het buiten zo hard regende dat er eind van de middag voor flash flooding werd gewaarschuwd.
En zondag was het gelukkig wel mooi weer en konden we toch nog met de grote lift de berg op voor een mooie bergwandeling en prachtig uitzicht over het meer. Je waant je even in Zwitserland!

 

En verder gaat het gewone leven hier weer door. Bart werkt hard, sport veel en heeft ook het surfen weer lekker te pakken. Er wordt al uitgekeken naar een plank voor gevorderden! Nou lijkt mij dat wat ambitieus, maar goed, het staat natuurlijk wel stoer, zo'n man naast je met zo'n hippe plank. En als hij eenmaal in het water ligt ziet toch niemand meer welke bij mij hoort! En Benthe denkt standaard dat papa de man is die het mooist en langst op zijn plank blijft staan, dus wij dromen lekker verder terwijl Bart met de golven vecht.

Benthe doet het op de opvang heel goed. Helaas is haar lievelingsjuf weg gegaan en gaat ze half augustus naar een nieuwe groep. Maar tot nu toe lijkt mama daar allemaal meer last van te hebben dan Poppie zelf. Benthe zingt de hele dag liedjes en begint steeds meer Engels te praten. En er zijn ook steeds meer Nederlandse woorden die een verdacht Engels accent hebben. Zaterdag hebben we het eerste kinderfeestje van een van haar vriendinnetjes.

De zwangerschap gaat ook allemaal goed. We hebben de 20 weken echo gehad en het ziet er naar uit dat we in november een gezond meisje kunnen verwachten. We zijn er super blij mee! We hebben ook een rondleiding gehad in het ziekenhuis en beginnen bij de verloskundige ook een beetje te snappen hoe het allemaal werkt. Eigenlijk verschilt het allemaal niet veel van de Nederlandse zorg rondom de zwangerschap en de bevalling. Ik voel me inmiddels een stuk beter dan in het begin, maar helaas nog steeds niet de energie die ik zou willen. Ik houd het slaapschema van Benthe aan (inclusief middagslaapje) en dan gaat het wel goed.

Voor Make a Wish heb ik de laatste dingen weer afgerond. Dat is een beetje een kwestie geworden van 'het waren 2 fantastische dagen', maar ja. Ik wil ook geen verplichtingen aangaan die ik uiteindelijk niet waar kan maken.

             

                        De buik groeit en groeit en groeit..... 

En toen kregen we vorige week weer bezoek! Mijn zus, haar man en dochter zijn hier een krappe week geweest. Donderdag heb ik ze opgehaald. Na het vreselijke nieuws over de MH17... Dat was diezelfde dag en hoewel ik heus wel wist dat ze niet met Malaysia Airlines richting Kuala Lumpur vlogen, heb ik wel even een aantal keer gecheckt of ze echt niet met overboekingen, omwegen enz te maken hadden. Maar ze zaten echt op hun eigen KLM vlucht die rechtstreeks naar LA kwam. Alles ging vlot en we waren gelukkig snel veilig thuis. Na vorige week donderdag is wel weer gebleken dat dat niet altijd zo vanzelfsprekend is als we altijd maar denken...
De dagen daarna weer het gebruikelijke toeristen rondje gedaan van La Jolla, Del Mar, Point Loma, Old Town, strand. En als hoogtepunt (dat vond ik tenminste) een boottocht bij Dana Point waarbij we waanzinnig veel bijzondere dingen zagen; heel veel dolfijnen, verschillende soorten walvissen, waarvan er 2 heel lang vlakbij de boot uitgebreid in en uit het water sprongen, elephant seals, enz. Echt een fantastische trip. En heel veel gezwommen in ons zwembad bij huis met Benthe en Saar. De beide meisjes vinden dat het leukste wat er is! Het waren weer gezellig dagen en het blijft leuk om het thuisfront te laten zien hoe we hier wonen en leven. Geeft ons toch ook elke keer weer het besef hoe veel geluk we hebben gehad met deze kans en hoe heerlijk we hier wonen!
Nu weer rust in de tent...

Samen schommelen, samen banaantje eten, samen boekje lezen... 


 

      

 Ai ai Kapitein Benthe!!

 

De laatste tijd valt me steeds vaker op hoe heerlijk convenient alles hier is. Ook doordat ik een tijdje in Nederland ben geweest en we nu regelmatig Nederlanders hier over de vloer hebben zien we dat soort verschillen weer meer.
In Nederland heb je regelmatig dat je denkt 'Wat een gedoe'!! Ik heb dat bijvoorbeeld bij het gebruik van boterhamzakjes, het in de auto zetten van een maxi cosi autostoel, je kind vervolgens in diezelfde stoel zetten, het inpakken van je eigen boodschappen, het zoeken van een parkeerplaats (vooral op Schiphol!), het aantrekken van zwangerschapskleding, enz enz.
De Amerikanen hebben er echt een topsport van gemaakt om alles zo gemakkelijk mogelijk te maken, heerlijk! Zo worden de boodschappen altijd voor je ingepakt (en daar hebben ze dan weer systemen voor waardoor er nooit iets volledig geplet uit je boodschappen tas komt), kan (of soms moet) je vrijwel overal je auto door iemand anders laten parkeren en daar betaal je dan slechts een paar dollar voor. En als je al zelf moet parkeren is er altijd ruimte genoeg en kan het je nooit gebeuren dat je ergens in rijdt waar je vervolgens achteruit weer terug moet. In Nederland gebeurde me dat een aantal keer en was ik werkelijk verbaasd dat ik dat ooit normaal heb gevonden. Hoe kunnen ze nou bedenken dat je wel ergens in kunt rijden, maar niet meer uit en zelfs geen ruimte om te keren (en daar dan ook nog bij opgeteld dat je geen automaat hebt, maar zelf moet schakelen)???!!! Hier kan je altijd of een rondje rijden of er is ruimte genoeg om te keren. En wat betreft de andere voorbeelden: de boterhamzakjes hebben hier bijzonder handige sluitstrips die nooit kapot gaan, toch niet dicht willen of halverwege weer open scheuren. De autostoelen hebben hier een heel handig kliksysteem zowel om de stoel in de auto te zetten als om je kind in de stoel te zetten. En dan zitten ze er ook nog zo in dat ze niet met hun armpjes onder de gordels door kunnen zoals Benthe altijd graag doet bij de Nederlandse maxi cosi stoel. Wat betreft de zwangerschapskleding zal ik jullie de details besparen, maar neem maar van mij aan dat ze hier allerlei kleine dingetjes hebben uitgevonden waardoor het dragen een stuk comfortabeler is!
En dan nog een van die fantastische uitvindingen: Als je hier post hebt om te versturen leg je dat gewoon in je eigen brievenbus, doet het rode dingetje omhoog en de postbode neemt je post mee!
En zo zijn er nog zoooooo veel dit soort voorbeelden te noemen. Samengevat: je denkt hier zelden 'wat een gedoe!'. Ok, met uitzondering van geleverde diensten dan, want je bankzaken, verzekeringen en inschrijven voor dansles of school zijn vanwege de enorme bureaucratie wel degelijk een heel gedoe, maar daarover later nog wel eens een stukje tekst!

Ik had duidelijk te lang niet geschreven, want het is weer een enorm boekwerk geworden om jullie bij te praten! Nu stop ik er mee. Tot de volgende keer!!